De pelgrimsviering (vrijdag 14 oktober)

Onze tocht eindigde zeker niet met de aankomst op de 0 km-steen op het grote plein voor de kathedraal. We hadden nog een hele dag in de stad voor de boeg. Met als kers op de taart de pelgrimsviering mét het zwaaiende wierookvat.

Menig souvenirwinkeltje werd bezocht, de gezellige cafeetjes, hier en daar ging er iemand voor een museum en voor de obligate knuffel met de apostel.

Voor dat laatste was voor mij de rij wat te lang, en stiekem wilde ik de speciale ervaring van vorig jaar niet veranderen. We verkenden de kathedraal en vonden een zalig rustig plekje bij een zijaltaar van het heilige sacrament, voor een laatste bezinning.


De pelgrimsviering maakte veel indruk. We werden speciaal vermeld als groep, zowat het enige wat we opvingen tussen al het onverstaanbare Spaans. Al verbaasde het me opnieuw hoeveel van de zinnen uit de lithurgie herkenbaar zijn. Maar nog meer hoe bij de offergang de zee van mensen spontaan open ging om de rolstoel door te laten (heel wat ander dan we gewoon zijn in het dagelijks leven :-S). Toen ik de adembenemende muziek met mijn ogen toe beluisterde, leek het wel alsof ik de zon zag schijnen.



En dan te bedenken dat het allemaal begon met één gele pijl.

Grapje ;-)

"Start each day with a smile"